Temiz hava politikalarına geçiş de küresel kuzeye eşit olmayan bir şekilde yayılıyor. Her Oslo veya Londra için, Avrupa ve Kuzey Amerika’da yeni yollar açan ve onları kirletici araçlarla dolduran başka şehirler var. Almanya’nın Duisburg kentindeki Otomotiv Araştırmaları Merkezi’nin direktörü Ferdinand Dudenhöffer, gelişmekte olan dünyada üçüncü veya dördüncü el araç ithalatına saplanıp kalmanın, araç kirliliğinin ana nedeninden dikkati dağıtabileceğine inanıyor: dünya çapındaki otomobillerin yüzde 90’ı Kanada, Çin, Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri’nde satılmaktadır.
Ancak daha zengin ülkelerdeki ev satışları arttıkça, daha fazla kirletici otomobilin gelişmekte olan dünyaya doğru yol alma riski var. Afrika halihazırda küresel tedarikten dört kullanılmış LDV’den birini alıyor – 2015 ile 2020 arasında kıta toplamda yaklaşık 5,5 milyon kullanılmış araç ithal etti. Dudenhöffer, “Gerçekten çok ucuz arabalar var” diyor ve birçoğu hayatları boyunca üç ya da dört sahip ile yaşadı.
Kullanılmış Araç İthalatı Yasak Mı?
UNEP’in 2020’de araştırdığı 146 gelişmekte olan ülkeden sadece 18’i kullanılmış araç ithalatını yasaklamıştı. Sadece 47 ülke, kullanılmış LDV’lerin ithalatında UNEP’in “iyi” veya “çok iyi” olarak nitelendirdiği politikalara sahipti. O zamandan beri, Kasım 2021 güncellemesi ile 62 ülkenin iyi veya çok iyi politikaları olduğunu tespit ederek bu durum düzeldi.
Kısmen bu, yasal değişikliklere bağlı: Ocak 2021’de, Batı Afrika Devletleri Ekonomik Topluluğu’ndaki 15 ülke, ithal edilen tüm araçların Euro 4/IV emisyon standartlarının eşdeğerini karşılamasını gerektiren bir yönerge çıkardı. Bu, 2005’ten sonra satılan araçların kirletici oranını sınırladı ve ülkelere 10 yıldan eski araçların girmesine izin verilmedi.
O yaş sınırı önemli. Afrika yollarındaki arabaların birçoğunu kıta dışında satmak zor olurdu. UNEP’in hareketlilik birimi başkanı Rob de Jong, “Bu araçlar oldukça eski olabilir” diyor. “Bu araçların Afrika ülkelerinde yaşamlarına başlamadan önce ortalama yaşlarının 16, 17 veya 18 olabileceğini gördük.” Bu tür eski araçlar, teorik olarak, Çevre Koruma Ajansı tarafından son on yılda getirilen ABD kirlilik önleme kurallarına tabi değildir. Ayrıca, Avrupa Birliği tarafından 2000’lerin başında getirilen ve egzoz borularından çıkan kirletici miktarını büyük ölçüde azaltan gezegen tasarrufu standartlarına da tabi değiller.
Eski araçların ticareti, küresel olarak yıkıcı kirliliğin kaynağını başka yerlere kaydırmanın yanı sıra, gelişmekte olan dünyadaki hava kalitesi sorunlarını daha da kötüleştiriyor. Watson, “Sokağınızdaki tüm kirli arabaları alıp daha yoksul ülkelere satarsanız, aslında hava kalitesi sorununu ortadan kaldırabilirsiniz” diyor. “Hava kaliteniz iyileşecek. Onların durumu daha da kötüleşecek.” Örneğin, Londra’da yasa dışı düzeyde hava kirliliği olan bölgelerde yaşayan insanların oranı 2016’dan bu yana yüzde 94 düştü. Son on yılda Uganda’nın başkenti Kampala gibi şehirlerdeki hava kalitesi ters yöne gitti.
Eskiyen araçların sevkiyatını kabul eden ülkeleri suçlamak, sorunun yalnızca bir kısmını belirlemektir – arabaların ilk etapta oraya varması gerekir. De Jong, “Bu ithalatçılar ve ihracatçılar arasında ortak bir sorumluluk” diyor. Ve bu sorunu çözmek, otomobil endüstrisinin işleyişinde bazı büyük değişiklikler gerektirecek.
Eski araçların ticareti ve bunun dünya üzerindeki etkisi ile ilgili yorum ve görüşlerinizi bekliyoruz! 🙂
